Maand: oktober 2023

Geplaatst op

Onbegrensde wijn uit Amerika

Amerika, het land met onbegrensde mogelijkheden. Ook dat zien we terug in de wijnindustrie. Hoewel het land nog maar jong is in het wijn maken, bezet het inmiddels de 4e plek in de wereldproductie. Elke staat kent wel een vorm van wijnbouw. Maar eigenlijk is vooral California echt bekend. Met op gepaste afstand volgen Oregon, Washington, New York met Finger Lake gebied en Virginia. Deze vijf staten zijn de enige staten waar eigenlijk noemenswaardige wijn vandaan komt. Daarentegen is Amerika de 4e grootste wijnproducent ter wereld met zo’n 18.5 miljoen hl

Californië heeft een klimaat dat vergelijkbaar is met de Middellandse Zee, waardoor het ideaal is voor volle rode wijnen. Dat gezegd hebbende, gebieden dichter bij de Stille Oceaan hebben invloed van mist waardoor de warme temperaturen getemperd worden. Hierdoor vinden we zeer goede Sauvignon Blanc en Pinot Noir met koel klimaat kenmerken. In Washington staan de wijngaarden voornamelijk aan de oostkant van de staat aangeplant aangezien deze droog en zonnig is. Dit gebied biedt fruitige rode wijnen met mooie zuren. Oregon’s Willamette Valley is ideaal voor Pinot Noir, Pinot Gris en Chardonnay. New York teelt voornamelijk Concord (meestal voor sap, niet voor wijn). Echter de staat wordt snel bekend om Riesling, elegante op Merlot gebaseerde blends en rosé.

Geschiedenis

Eigenlijk hebben er altijd druivenranken gegroeid op veel plaatsen langs de oostkust van Noord-Amerika. Het is mede daarom dat, toen de Vikingen rond het jaar 1000 voor Christus in Noord-Amerika landden, ze het huidige New Brunswick in Canada Vinland noemden.

In 1620 arriveerden Franciscaner missionarissen uit Europa. Zij brachten Vitis Vinifera-stokken mee. Deze werden met name in Virginia en Massachusetts aangeplant, maar kende vrijwel geen succes. Een toevallige ontdekking in 1740 wees uit dat men kon kruisen tussen Vitis Vinifera en Vitis Labrusca. Het resultaat was de Alexander-variëteit, die beter bestand was tegen ziekten en plagen. De Alexander druif was de basis voor de eerste prominente Noord-Amerikaanse ondernemer Jean Jaques Dufour. Hij boekte in 1802 succes in de buurt van het hedendaagse Indiana. Ziektedruk dreef uiteindelijk wijn producenten uit het midwesten. En verhuisden richting het noorden naar gebieden met een lagere luchtvochtigheid. Men streek neer nabij de Grote Meren en de Finger Lakes-regio van de staat New York. Daar begon de onbegrensde mogelijkheden van de wijnindustrie in de vroege jaren 1860 in Amerika.

Inmiddels aan de westkust in Baja California plantten de Franciscaanse missionarissen aan het begin van de 17e eeuw Mission. Deze druif is ook bekend onder de naam País in Argentinië. Deze vond haar weg naar wat nu New Mexico is en naar Californië tegen het einde van de jaren 1600.

Hoe Californië groot werd

Het was in 1769 wanneer de Franciscaanse missionaris Junipero Serra de eerste wijngaard en wijnmakerij van Californië oprichtte in San Juan Capistrano, in de buurt van het huidige San Diego. Waarna in de jaren 1830 de eerste commerciële wijnhuizen van Californië in Sonoma het licht zagen. Terwijl de eerste druiven in Napa Valley werden aangeplant. Met het begin van de Californische goudkoorts in 1849 migreerden 300.000 mensen naar de regio op zoek naar hun fortuin. Druiven werden snel geplant in wat nu de Sierra Foothills zijn om aan hun vraag naar wijn te voldoen. Zie hier wederom het onbegrende staaltje wijn-werk waar Amerika toe in staat is. Toen de goudkoorts wegebde richtten de Europeanen om de kustgebieden te verkennen en een kwaliteitsimpuls te geven de wijnbereidingsvaardigheden.

In 1861 werd Charles Krug opgericht, de oudste wijnmakerij van Napa. Ondertussen richtte graaf Agoston Haraszthy Sonoma’s Buena Vista-wijnmakerij op. Hij importeerde meer dan 100.000 stekken van 350 verschillende soorten wijnstokken die Haraszthy in Europa had verzameld. De stekken arriveerden in San Francisco en verplaatste zich meer naar het noorden. Hij staat bekend als de “vader van de Californische wijn”. Napa en Sonoma bleven veelbelovend en in 1879 richtte Gustav Niebaum Inglenook Winery op in de stad Rutherford. Niebaum richtte zich op de eerste Bordeaux-stijl wijnen uit de VS en staan bekend voor hun internationale bekendheid.

Phylloxera impact

Rond die tijd begon phylloxera de wijngaarden van de wereld te verwoesten, en Californië was geen uitzondering. De bladluis zou de wortelsystemen van Vitis vinifera-wijnstokken vernietigen en er kon weinig worden gedaan om ze te redden. Slechts op enkele plekken in de wereld vinden we nog Vitis Vinifera wijnstokken op hun eigen onderstam.

In 1908 begonnen Amerikaanse steden met het zuiveren van drinkwater. Hierdoor waren de populaire alcoholische dranken als bier, cider en wijn niet meer de enige veilige dranken. Hoewel de Drooglegging in de jaren 1920 inging begon de onderliggende beweging reeds midden 19e eeuw. Gedurende 13 jaar was er een verbod om alcoholische dranken te produceren en te verkopen. Voor de Drooglegging waren er ruim 2.500 wijnhuizen in de VS. Maar daarna bleven er niet meer dan 100 over. Het duurde wel tot 1960 dat dankzij haar onbegrensde veerkracht, Amerika een vorm van betekenis werd in wijn productie.

Het Amerikaanse appellatie-systeem

Onbegrensde wijn uit Amerika

Tegenwoordig zijn er ongeveer 250 AVA’s (American Viticultural Areas), waarvan er ruim 140 in Californië te vinden zijn. Opvallend is dat het eerste wijnbouwgebied (AVA) niet in Californië ontstond, maar in 1980 in Missouri. Augusta AVA is vernoemd naar de gelijknamige stad in Missouri. Natuurlijk niet te verwarren met Augusta, Georgia, bekend van de US Masters golf toernooi. Wijnen van Augusta AVA zijn echter niet meer buiten Missouri te vinden. Mocht dit sporadisch gebeuren, zal het waarschijnlijk hybride variëteiten zoals Seyval Blanc, Chambourcin of Norton (ook bekend als Cynthiana) zijn.

Wat echter veel verwarring oplevert is dat naast de officiële (federale) AVA, zijn er ook staat en provincie benamingen. Hierdoor ontstaat een mengelmoes van afgebakende en overlappende regionale wijnbouwgebieden. Bijvoorbeeld Oakville AVA is een sub-appellatie van Napa Valley AVA welke op haar beurt weer een (zij zeer bekende) sub-appellatie van het grotere North Coast AVA is.

Daarnaast wat extra verwarring oplevert is dat de AVA-wetgeving onder de Alcohol and Tobacco Tax and Trade Bureau (TTB) valt. Dit een voortvloeisel is van het Amerikaanse Ministerie van Financiën. En is uiteindelijk meer gericht op belasting inning en geen terroir-expert. Dus hoe kan zo een instantie een duidelijk oordeel vormen over kwaliteit en oorsprong?

Vereisten aan AVA

Onbegrensde wijn classificatie in Amerika

Een regionale grens kan een de landsgrens (wine of USA), een staatgrens (Wine of California) of een county (Wine of Sonoma County) zijn. Hiervoor dienen ten minste 75% van de wijn te bestaan uit druiven uit de vermelde regio. Om in aanmerking te komen om AVA moet de wijn dus gemaakt zijn van ten minste 85% van de druiven uit de genoemde AVA. Columbia Valley AVA is daar een goed voorbeeld van. Terwijl de sub-AVA, een niet officiële term in het systeem, refereert aan een AVA binnen een AVA. Zoals Oakville River AVA of Russian River Valley AVA.

Voor Oregon zijn specifieke eisen. Zo is minimaal 90% vereist voor Pinot Noir en Pinot Gris. Wanneer de wijn gelabeld is als estate wijn, moet de wijn zijn gemaakt van druiven die afkomstig zijn van de wijngaard van het domein.

Echter deze AVA eisen zeggen niets over terroir, wijnstijl, herkomst van de resterende druiven of beperkingen in opbrengst per hectare.  De consument kan een bepaald beeld qua wijnstijl hebben bij een Napa Valley Cabernet Sauvignon, Willamette Valley (Oregon) Pinot Noir of Finger Lakes (New York) Riesling. Maar een wijnmakerij in één van deze appellaties zou regelmatig azijn kunnen bottelen en TTB zou het niet schelen. Het zou nog steeds kwaliteit zijn voor de AVA terwijl consumenten de werkelijke kwaliteit pas na hun aankoop weten komen.

Druivenvariëteiten

Hoewel het begon met Mission (of Pais), zijn het de bekende Franse druivenrassen die nu domineren. Denk vooral aan Chardonnay (~14%) en Cabernet Sauvignon (~15%). Maar ook Colombard (~8%), vooral bestemd voor bulkproductie, Pinot variëteiten en Merlot. Zinfandel (verwant aan de Italiaanse Primitivo) doet het erg goed. Al deze druivenrassen nemen ongeveer 80% van de aanplant voor hun rekening.

Opvallend is dat Californië een groot aandeel inneemt, vooral met Chardonnay, Cabernet Sauvignon, Merlot en Zinfandel. Terwijl in het koelere Oregon uitmuntende Pinot wijnen te vinden zijn. Terwijl in Finger Lakes AVA vooral prachtige wijnen voortbrengt van Riesling. Dit dankzij het microklimaat wat beïnvloed wordt door de grote diepe meren.

Amerikaanse wijn consumptie en productie

Ook in Amerika zien we een langzame wijziging in het drink gedrag van mensen. De consument is meer op zoek naar kwaliteitswijn en wijnen onder de $10 zien daardoor een sterke daling. De oudere, vaak prijsbewuste, consumenten nemen een stapje terug. Terwijl Generatie X en Millenials (die slechts 30% van de populatie zijn), juist 60% van de markt bepalen. Hierdoor zien we ook een gestage verandering van de gevestigde namen naar meer experimentele wijnstijlen, mousserende wijnen en no/low alcohol wijn.

De productie vertoont een gelijksoortig beeld. Sinds 2014 zien we het wijngaard areaal afnemen tot ongeveer 50.000ha in 2022, waarvan 75% te vinden is in Californië. Deze afname wordt vooral veroorzaakt door de overproductie in California in de voorbijgaande jaren. De productie  voor wijn bedraagt 3 miljoen hl, een afname van maar liefst 10%. Hier neemt Californië met 2.3 miljoen hl een prominente plaats in (ofwel 80%).

Geplaatst op

Controverse in de Alsace

Het hing al een tijdje in de lucht, maar de Elzas is verdeeld met een hoofdrol voor Riesling. De grote controverse is dat deze edele druivenras mag binnen de AOC Alsace geen zoete wijnen meer produceren. Dat wilt zeggen wijnen met meer dan 4mg restsuiker.

INAO, de organisatie die over herkomstbenamingen gaat in Frankrijk, heeft de bedoeling om de beschermde oorsprongsbenaming duidelijker te maken. Maar het gevolg is dat er gepassioneerde debatten en diepe meningsverschillen zijn ontstaan. Riesling is in staat om een wijde range van stijlen te produceren afhankelijk van terroir, expositie en rijpheid. Hierdoor is er veel onduidelijk hoe zoet de uiteindelijk wijn eigenlijk is. Men kent eenmaal geen classificatie zoals in Duitsland. INAO had de keuze uit drie opties; wijn mag niet meer dan 4gr/l suiker bevatten, de Europese richtlijn volgen om de wijn te etiketteren met het smaakpatroon: droog (sec), halfdroog (demi-sec), halfzoet (moulleux) of zoet (doux; zoals bijvoorbeeld in Duitsland). Of de gewenste Riesling te definiëren op basis van het rijpheidsniveau. Overigens de eerste optie geldt voor alle Franse wijnen, behalve in de Elzas.

Wat ging er aan vooraf

Overigens sinds 2021 werden producenten verplicht om op het etiket aan te duiden in welk smaakpatroon hun wijn viel. De bedoeling hiervan was om voor de consument meer duidelijkheid te brengen. Het zou de verkoop ten goede komen, omdat nogal wat mensen in de veronderstelling waren dat Alsace-wijnen vooral zoet waren. Iets wat ten onrechte is want de producenten kijken naar waar de markt om vraagt. Dus eigenlijk al voordat de consument goed en wel gewend is aan deze verandering, komt de volgende er al bovenop. Overigens blijft deze regel wel van kracht voor andere druivenrassen zoals Gewürztraminer, Pinot Blanc, Pinot Gris of Sylvaner.

Sinds 1 augustus 2023 is binnen de appellatie Alsace gereserveerd voor droge wijnen van Riesling. Echter vooral onafhankelijk wijnboeren betwijfelen of dat druiven die volle rijpheid bereiken wel kunnen voldoen aan deze gestelde eisen. Elzas heeft eenmaal microklimaten waar druiven zeer rijp kunnen worden en dus een hoger suikergehalte hebben. Het ligt ook deels in de traditie dat de Elzas verschillende wijnstijlen voortbrengt dankzij het gevarieerde terroir. Dit is dus het twistpunt, daar waar de AOC de bedoeling heeft om meer duidelijkheid voor de consument te verschaffen door te vereenvoudigen, zien wijnproducenten juist een aanval op de diversiteit en identiteit van de Elzas wijnen.

Uiteindelijk is “gekozen” voor de derde optie. De naam “Riesling” mag worden toegevoegd aan de AOC Alsace indien de wijn, na gisting, maximaal 4gr/lt restsuiker voor gechaptaliseerde wijn, tot max 9gr/lt voor niet-gechaptaliseerde wijn indien de zuurgraad niet meer dan 2gr/lt lager is dan het restsuikergehalte. Echter is er een uitzondering voor de Vendanges Tardives of Sélection de Grains Nobles en ook op de AOC Alsace met extra village- of wijngaardbenaming. Verder kunnen deze suiker en zuurgraad gehaltes elk jaar aangepast worden.

Na de publicatie in augustus, was er 1 maand om protest aan te tekenen. Deze hebben uiteindelijk geen verandering aangebracht en dus

Conclusie

Uhm snapt u het nog? Dit is zeker zeer duidelijk voor een consument. Daarnaast blijven de hogere kwaliteitswijnen (Vendanges Tardives en village/wijngaardbenamingen) vooralsnog buiten beschouwing, waardoor de suggestie wordt gewekt dat deze zoeter zijn dan de gewone AOC wijnen. Wanneer voor optie twee was gekozen, vermoed ik dat er veel meer duidelijkheid zou zijn ontstaan voor de consument. De naam Riesling mag op het etiket staan voor AOC Alsace wijnen indien de wijn voldoet aan de bovenstaande voorwaarden. Anders mag de referentie naar Riesling niet vermeld worden, neemt niet weg dat een AOC Alsace wijn dus wel van Riesling gemaakt is.

Nieuwe blik op oude wijn

Een Duits-Oostenrijks onderzoeksteam vonden een enorme hoeveelheid grafgiften bij het graf van koningin Merit-Neith van de 1e Dynastie in de necropolis Umm el Qa’äb. De archeologen vonden honderden oude potten met overblijfselen van 5.000 jaar oude wijn. Veel kruiken zijn nog in goede staat en hebben soms zelfs nog stoppen op de kruiken. De potten bevatten organische resten van 5.000 jaar oude wijn en een grote hoeveelheid goed geconserveerde druivenpitten.

Bron: Egyptisch Ministerie van Toerisme en Oudheden

De ontdekking van deze oude wijn draagt aanzienlijk bij aan het gebied van archeologie en de studie van oude beschavingen. Archeologen hebben lang volgehouden dat wijnproductie en -consumptie integrale componenten waren van oude samenlevingen, vooral onder de elite. Wijn was niet alleen een gekoesterde drank, maar ook een symbool van status en macht.

Vooral de koningen van Egypte stonden bekend om hun voorliefde voor wijn, die ze tijdens rituelen consumeerden en aan de goden offerden. De vondst van deze 5000 jaar oude wijn bewijst dat deze samenlevingen geavanceerde kennis hadden van het maken van wijn. Het bewaren van de wijnresten gedurende zo’n lange periode is een bewijs van hun vaardigheden en technieken. Het biedt ook een unieke blik op de methoden en praktijken van wijnproductie duizenden jaren geleden.

2023 een moeilijk jaar in Spanje

2023 was een zeer moeilijk jaar voor de Spaanse wijn industrie. Het jaar is gekenmerkt door zeer extreme droogte en een uitzonderlijk natte september maand met regen, hagel en wind. De verzekeraar Agroseguro verwacht dat het jaar ingaat als het grootste schadejaar met ruim € 100 miljoen aan schade uitkeringen, sinds de oprichting van het landbouwverzekeringssysteem in 1978. Het gevolg is dat Spanje de kleinste productie in zes jaar zal hebben, met geschat 33 miljoen hl. Dat is een daling van ongeveer 20%! Klimaatverandering is uiteindelijk de grootste boosdoener. En uiteindelijk is er geen regio bespaard gebleven.

Geplaatst op

Espumante de trots van Brazilië

Nadat we Brazilië hebben geïntroduceerd en gekeken hebben naar één van de wijnregio’s die het dichtst bij de evenaar liggen, gaan we nu onze blik op het zuiden richten. In het uiterste zuiden nabij de Uruguayaanse grens vinden we de overige Braziliaanse wijnregio’s, waar onder andere de trots van Brazilië vandaan komt de Espumante.

Hooggelegen Planalto Catarinense

De bijnaam “de hooglanden” is zeer toepasselijk voor dit jonge wijngebied in Santa Catarina, aangezien het ligt op een plateau op 900 tot 1.400m hoogte. Bij deze hoogte op deze breedtegraad, betekent het ook dat de temperaturen koeler zijn dan men zou verwachten. Hierdoor heerst er een gematigd microklimaat van koude winters en warme zomers. Het is dan ook het hoogste en koelste wijngebied van Brazilië. De bodem kent een vulkanisch basalt structuur met hoog calcium, ijzer- en magnesiumgehalte. Hierdoor zijn wijnstokken sterker tegen ziektes en krijg je meer gedurfde en complexe wijnen. De primaire druivenrassen hier zijn Cabernet Sauvignon, Merlot, Malbec, Pinot Noir, Chardonnay en Sauvignon Blanc.

Het Serra Geral-gebergte loopt van noord naar zuid door de staat en verdeelt het in twee geologisch verschillende gebieden: een smalle kustvlakte in het oosten en een groter plateaugebied in het westen. De klimaten in deze twee gebieden zijn duidelijk verschillend. Het continentale westen is merkbaar koeler en droger.

Binnen de provinciegrenzen van Santa Catarina ligt ook de subregio IP Vales da Uva Goethe. Deze is in 2012 tot IP status verheven. Het productiegebied ligt tussen de hellingen van de Serra Geral en de zuidkust van Santa Catarina, in de bekkens van de rivier de Urussanga en de rivier de Tubarão. De wijnen zijn gemaakt met druiven van het ras Goethe. Dit is een kruising tussen het Amerikaanse ras Carter en Hamburg Moscato.

Bescheiden Campos de Cima da Serra

Een ander bescheiden maar nieuw wijngebied is Campos de Cima da Serra. Het is een subtropisch hoogland op 1.100m hoogte. Hierdoor is het klimaat gematigd en heeft zacht glooiende hellingen. De bodem is een mix van watervasthoudend graniet en voedselrijke kleigronden, met een beetje zand en leisteen. De regio staat bekend om het creëren van uitzonderlijke melanges. Ongewone lokale druiven produceren aromatische witte wijnen en elegante rode wijnen. Blauwe druiven in deze regio zijn onder andere Alvarelhão, Amaral, Borraçal, Espadeiro, Padeiro, Pedral, Rabo de Anho en Vinhão. Witte wijnen zijn Alvarinho, Arinto Avesso, Azal, Loureiro en Trajadura. Het is zeker een regio die het waard is om te volgen.

Klein Italië in Serra Gaucha

Ten noorden van Campanha en Serra do Sudeste ligt het wijngebied Serra Gaúcha. Dit staat ook  bekend als Klein Italië en is een verrassende oase in het centrum van een industriegebied. Omdat 80% van de wijnbereiding van het hele land uit deze regio afkomstig is, beschouwd men deze regio vaak als de wijnhoofdstad van Brazilië. Serra Gaúcha is ook de thuisbasis van de eerste officiële wijnbenaming van Brazilië, Vale dos Vinhedos, die in 2002 werd opgericht. Het is een koele, heuvelachtige streek en vertoont veel gelijkenis met de thuisbasis van de Noord-Italianen die in de jaren 1880 naar het gebied emigreerden. Het is niet verwonderlijk dat je de Italiaanse hand hier terug vindt van architectuur tot de keuken. Coöperaties domineren hier. De bodem varieert van graniet tot klei en kalkhoudend maar is voornamelijk vulkanisch basalt met veel voedingsstoffen. Het klimaat varieert van gematigd tot subtropisch op een hoogte van 760m.

Hoewel in de 19e eeuw Barbera en Trebbiano domineerden, hebben Chardonnay, Pinot Noir, Merlot en Cabernet Sauvignon deze plaats ingenomen. Vooral mousserende wijnen in Spumante-stijl, de espumante, is de trots van Brazilië in deze streek.

Serra Gaúcha kent slechts twee oorsprongsbenamingen en vier geografische indicaties. De DO Vale do Vinhedos ligt rond de stad Bento Goncalves. De IP Altos Montes is hoger gelegen. Terwijl UP Farroupilla gezien wordt als de Moscatel hoofdstad en Pinta Bandeira zowel een DO als IP kent waar ook schitterende mousserende wijnen vandaan komen.

Mousserende wijn uit DO Vale dos Vinhedos

Nabij de stad Bento Goncalves  ligt de subregio Vale dos Vinhedos, vrij vertaald als Vallei van de Wijngaarden. Deze regio wordt vaak vergeleken met het Italiaanse Piedmonte en dat is niet vreemd wanneer je het klimaat en bodemopbouw vergelijkt. Het heeft een gematigd klimaat en heeft een bodem van zanderig klei afkomstig van basalt formaties. Deze bodems resulteren in wijnen die elegant zijn met finesse en elegantie. Vooral de mousserende wijn die volgens de traditionele methode gemaakt heeft een unieke complexiteit. Hiervoor gebruikt men vooral Chardonnay en Pinot Noir. Maar ook rode, witte en rosé wijnen zijn voor handen. Pas in 2012 heeft Vale dos Vinhedos als eerste regio de DO classificatie ontvangen. Daarnaast bestaat er ook de IP Vale dos Vinhedos. Het verschil tussen de twee classificaties zit in de regels met betrekking tot de druivensoort en bereiding. Vanzelfsprekend zijn de regels voor een DO strenger.

Zo moet men voor de DO voor single vineyard-wijnen 85% Merlot (voor rode wijn) of Chardonnay (voor witte wijn) gebruiken. Voor blends ligt dit op 60% Merlot en aangevuld met Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc en/of Tannat. Voor witte wijn is dit 60% Chardonnay aangevuld met Riesling Italico. En tenslotte voor mousserende wijnen dient dit 60% Chardonnay en/of Pinot Noir als basiswijn, aangevuld met Riesling Italico, waarbij de wijn gemaakt dient te worden volgens de traditionele methode. Indien de wijn niet aan deze criteria voldoet, valt het automatisch in de IP classificatie. Zo zal alle rosé wijnen dus IP label hebben.

IP Altos Montes

Dankzij Italiaanse kolonisten werden wijnstokken in 1875 aangeplant in deze subregio, wat de hoogste wijngaarden van de Serra Gaucha beslaat. De eerste wijnhuizen volgden in 1920, beiden gedomineerd door familiebedrijven. De hoogste wijngaarden profiteren van milde temperaturen gedurende het druiventeeltseizoen. Wat leidt tot een langere rijpingsperiode. En vervolgens resulteert dit in druiven met een uitstekende zuurgraad, een hoog niveau van pigmentatie in de schillen (voor de kleurextractie) en gemiddelde hoeveelheden suiker.

De lagere wijngaarden liggen op 550m en hebben grote dagelijkse temperatuurverschillen. Het terroir bestaat voornamelijk uit Cambisol. De bodems zijn over het algemeen diep, hoog in zuurgraad en goed gedraineerd. In het gematigde klimaat zorgt dit voor een zeer vruchtbare bodem.

De belangrijkste wijnsoorten zijn rosé, rood en witte wijn. De fijne mousserende wijnen (Vinho espumante fino – branco ou rosado) mogen wit of rosékleurig zijn. Hiervoor gebruikt men Chardonnay, Pinot Noir, Riesling Italico en/of Trebbiano. De mousserende Moscatel (Vinho Moscatel espumante branco ou rosado) maken gebruik van verschillende Moscatel variëteiten en Malvasia. Deze wijnen zijn over het algemeen fris met een lichte zuurgraad en een uitgebalanceerd alcoholgehalte. Daar waar voor de stille rode en witte wijnen een breder scala van druivenrassen zijn toegestaan, is dit beperkt voor rosé wijnen tot Pinot Noir en Merlot.

Moscatel uit IP Farroupilla

Over het algemeen worden de wijngaarden van Faroupilla als de mooiste wijngaarden van Brazilië beschouwd. Daarnaast is het de Moscatel-hoofdstad van het land, maar is het ook de grootste producent van Muscat-druiven in Midden- en Zuid Amerika. Meerdere muscat variëteiten staan aangeplant zoals Moscato Bianco, Malvasia, Moscato Giallo en Moscato d’Alexandrie en brengen stille witte wijn, mousserende wijn, maar ook likeur voort. Het ligt binnen de grenzen van de Serra Gaucha en het is niet verwonderlijk dat ook hier een grote Italiaanse invloed is. De bodem is een mix van klei en basalt. Het gebied heeft een subtropisch klimaat met warme, vochtige zomers en winters variërend van koud tot mild. De hoogte die varieert tussen 600 en 800m dragen bij aan het verkoelen van de wijngaarden.

Dit is de enige regio in Brazilië waar uitsluitend en alleen Moscatel-druiven gebruikt mogen worden.

IP Monte Belo

Ten westen van Serra Gaucha ligt IP Monte Belo, rondom de stad Monte Belo do Sul. Zo ver het oog reikt zijn de glooiende hellingen van Monte Belo bezaait met wijngaarden, slechts onderbroken door Rio das Antas rivier en haar zijrivieren. Het produceert de grootste volumes in Brazilië, waarbij de nadruk ligt op witte druiven variëteiten. De regio staat bekend om de trots van Brazilië door haar Espumante-wijnen, een mousserende wijn die vergelijkbaar is met de Asti Spumante uit Piemonte, Italië, maar qua bereiding meer op champagne lijkt.

De witte en roze mousserende wijnen hebben een samenstelling die uniek is voor de regio: minimaal 40% Riesling Italic en 30% Pinot Noir (maximaal 30% Chardonnay en 10% Prosecco (Glera). De mousserende wijnen die volgens de traditionele methode worden gemaakt, blijven minstens negen maanden in contact met de gisten. Maar vaker zien we 2, 3 of zelfs 5 jaar rijping op gist. De mousserende muscatel, wit of roze, wordt gemaakt met minstens 70% Moscato druiven. De rode wijnen zijn afkomstig van Pinot Noir, Merlot, Cabernet Sauvignon maar ook Tannat en Alicante Bouschet. De witte wijnen van Riesling en Chardonnay. Wat bijzonder is, is dat de gistsoort voorgeschreven is. Dit moet Saccharomyces cerevisiae 24MB-CM06, afkomstig uit de regio zelf, zijn en dit geeft de wijn haar zintuigelijk identiteit.

De bodem in Monte Belo is arm met een mix van klei en vulkanische grond. Dit dwingt de wijnstokken om hard te werken, waardoor complexere smaken ontstaan. De hoogte van deze regio is iets meer dan 700 m.

De Espumantes die hier worden geproduceerd, hebben aroma’s van tropisch fruit, met een uitstekende body en een hoog niveau van “knapperigheid” van de levendige zuurgraad.

IP Pinta Bandeira

Pinta Bandeira is een bosrijk gebied met veel schitterende watervallen. De bodem heeft een hoge zuurgraad en in combinatie met het milde klimaat en constante regenval, maakt het ideaal voor mousserende wijnen. De mousserende wijnen worden gemaakt volgens de traditionele methode, waarbij de uiteindelijke gisting plaatsvindt op fles. De meest populaire druiven voor dit proces zijn Chardonnay, Pinot Noir, Riesling en Viognier variëteiten. Maar daarnaast zijn er ook stille wijnen en deze vallen binnen de IP Pinta Bandeira.

De mousserende Muscat wijnen hebben een groenachtige kleur met tonen van perziken, honing, citrusvruchten, ananas en kruiden. De witte wijnen hebben de neiging om een strokleur te hebben met een uitstekende balans tussen zuur en alcohol. De rode wijnen, dankzij de zuurgraad van de grond, zijn robijnkleurig en gevuld met de aroma’s van donkerrood fruit.

Opgericht in 2022 is DO Altos de Pinta Bandeira de eerste exclusieve mousserende wijn DO in de nieuwe wereld. Alleen Chardonnay, Pinot Noir en Riesling Italico druiven mogen hiervoor gebruikt worden, waarbij deze volgens het espaldeira systeem opgebonden dienen te zijn. De wijnen dienen minstens 12 maanden te rijpen

Zuidelijk IP Gaucho Campanha

Aan de zuidelijke rand, grenzend aan de Uruguayaanse Rivera, ligt Campanha. Deze regio staat ook bekend onder de naam Fronteira. Sinds 2020 is de regio tot de IP-classificatie verheven. Het landschap is heuvelachtig, met een gematigd klimaat van lange zonnige dagen, minimale regen en koele avonden. Het is dan ook de heetste en droogste regio’s van het zuiden van Brazilië. De wijnstokken moeten gesnoeid worden met behulp van espaldeiras, een rek dat aan een muur bevestigd is. De zanderige bodem met graniet en kalksteen heeft een hoge zuurgraad, waardoor de wijnstokken moeten vechten voor de voedingsstoffen die ze nodig hebben. Dit zorgt voor een complexer smaakprofiel.

Vanwege de breedtegraad en het klimaat staat deze regio bekend om het produceren van diepe, zachte, fruitige rode wijnen. Cabernet Sauvignon, Tempranillo, Touriga Nacional en Tannat zijn de belangrijkste rode wijnen die in de regio worden geteeld. Witte wijnen zijn Sauvignon Blanc, Chardonnay, Pinot Gris en Gewurztraminer.

Omdat het klimaat veel minder vochtig is dan het tropische noorden, kunnen wijnmakers hier veel diepere rode wijnen produceren dan in enig ander deel van het land. Doordat er minder vocht in de grond en lucht is om druivensmaken en huidskleur te verdunnen, ontstaan zachte, fruitige rode wijnen, naast enkele pittigere Cabernet Sauvignons. Terwijl witte wijnen vaak van Chardonnay, de neiging hebben om vol te zijn.

Serras do Sudeste

Serras do Sudeste is een van de kleinste wijngebieden van Brazilië. Investeerders uit het nabijgelegen Serra Gaúcha hebben het gebied onlangs een financiële impuls gegeven, waardoor de wijnbouw hier echt van de grond kan komen. Blauwe druiven zijn dominant en leveren kwalitatief goede wijnen. Dit zijn meestal gemaakt van Cabernet Franc en Merlot, terwijl Sauvignon Blanc en Malvasia witte wijnen voortbrengen. Voorlopig liggen de wijngaarden in Serra do Sudeste, maar worden getransporteerd naar Serra Gaucha om daar in de wijnhuizen verwerkt te worden tot wijn.

De regio kent warme zomers en koele winters, vaak met perioden van mist en vorst in de koelere maanden. Het bergachtige terrein ligt tussen de 400 en 500m hoogte waarbij de wijngaarden profiteren van de hellingen. De kalk in de bodem levert calcium en magnesium voor sterke, gezonde wijnstokken en verbetert ook het vermogen van de plant om voedingsstoffen op te nemen. Basalt kan ook in de grond worden gevonden, wat geweldig is voor wortelgroei en het resistenter maken van wijnstokken tegen ziekten.

Geplaatst op

Groots Brazilië met onbekende wijnen

Bij Brazilië denken we aan het Amazone woud, aan carnaval in Rio, aan de Coco Cabana en aan mooie stranden. Het is het 5e grootste wijn producerende land op het zuidelijk halfrond, na Argentinië, Zuid Afrika, Australië en Chili. Wat minder bekend is, is dat Brazilië ook groots en mooie, maar onbekende wijnen voortbrengt. Het is eenmaal het 3e grootste wijnproductie land van Zuid Amerika. Echter deze zijn nog niet zo bekend op de internationale markt, mede doordat Brazilië vooral tafelwijnen produceert. Het klimaat is subtropisch, dat houdt in warm met veel neerslag. Hierdoor zijn grote delen van het land niet geschikt voor wijnbouw. Maar toch zijn er een paar verrassende regio’s te vinden. Rode en mousserende wijnen zijn de trots van Brazilië met een speciale plaats voor Espumante.

Braziliaanse wijnen drukken de persoonlijkheid en cultuur van het land uit. Daarom zijn wijnen gemakkelijk te drinken, licht en fris, fruitig en lager in alcohol voor elke gelegenheid.

Ruim 80% van de aangeplante druivenvariëteiten (zo’n 80.000ha) zijn Amerikaanse variëteiten zoals Isabella, een dikhuidige druif die zich goed thuis voelt in lastige streken. Deze druif levert vooral tafelwijnen op. Dankzij continue focus op het verbeteren van technieken, zijn er ook druiven van de Vitis Vinifera-familie te vinden. Echter deze zijn nog in grote minderheid (zo’n 10%), waardoor de hele wijnbouwindustrie nog steeds in kinderschoenen staat. Dit wilt echter niet zeggen dat er een enorme wijnproductie is. Maar liefst 50% van de oogst wordt gebruikt voor de productie van druivensap. Er zijn twee classificaties vastgesteld door Emprada Grape and Wine; Denominacion Originale (DO) en Indicacion Geografica Protega (IP). Er zijn in totaal 10 IP’s en 2 DO’s aangewezen.

Wat er vooraf ging

Wijnbouw is in Brazilië geïntroduceerd door de kolonisten, net als in de andere Latijns Amerikaanse landen als Chili, Argentinië en Uruguay. In 1532 waren het de Portugese kolonisten die de wijncultuur introduceerden rondom de stad Sao Paulo. De eerste wijngaard werd aangelegd door Brás Cubas op de hellingen van de Serra do Mar, in het toenmalige dorp Santos. De wijnbouw sloeg niet aan door een combinatie van klimaat en schimmelziektes. In 1626 branchten Jezuïten Spaanse druivenstokken mee en vestigden zich rondom de Rio Grande do Sul. En in de 18e eeuw kwamen kolonisten afkomstig van de Azoren die stokken van Madeira meebrachten. In 1860 werden Isabella-stokken geïntroduceerd en dit werd gezien als de eerste succesvolle druiven aanplantingen. Tenslotte arriveerden de Italiaanse immigranten in 1880 die zich thuis voelden in de Serra Gaucha regio.

Er zijn twee zeer bepalende factoren geweest voor de Braziliaanse wijnbouw: het gebruik van de Vitis Labrusca druivenvariëteit Isabella, die beter bestand zijn tegen het vochtige klimaat, en het vormen van coöperaties waardoor een duidelijke organisatiestructuur ontstond, productietechnieken verbeterden en de waarde van de druiven verhoogde. Pas in de jaren 20 van de 20e eeuw kwamen de Vitis Vinifera druiven weer op de radar, waardoor de wijnen een kwaliteitsslag maakten. Lang bleef Braziliaanse wijnbouw relatief onbekend en kleinschalig. Tot in 1970 Moët & Chandon en Baccardi moderne wijnbouwtechnieken naar het land brachten. Dit zorgde voor een ommekeer, waarbij de wijn van Vitis Labrusco vooral als tafelwijn werden gebruikt.

Pas in 2002 ontving Vale do Vinhedos als eerste wijnregio de geografische oorsprong status (“IP”) en in 2012 de eerste oorsprongsbenaming (“DO”). Zo zie je dat een groots land als Brazilië internationaal nog ontdekt moet worden met haar onbekende wijnen.

Veelzijdige wijnregio’s

De invloeden van de immigranten zien we ook terug in de gekozen druivenrassen. Voor rode wijn is het vooral Barbera, die we kennen uit Piemonte in Italië, Bonarda die vooral in Argentinië staat aangeplant, Cabernet, Merlot en Alicante Bouschet (afkomstig uit Castilla la Mancha in Spanje). Voor witte wijn gebruikt men vooral Trebbiano (die je ook overal in Italië vindt), Peverella (bekend uit Le Marche als Verdicchio Bianca), Malvasia (vooral bekend van versterkte wijn als Madeira en zoete wijn uit het Middellandse Zee gebied), Riesling, Sémillon en Chardonnay. Sinds de jaren 1970 is de heuvelachtige en koelere regio Serra Gaúcha uitgegroeid tot een land van mousserende kwaliteitswijnen. Het brengt mousserende wijn voort op basis van Chardonnay, Riesling Italico en Pinot Noir. Maar liefst 80% van de wijnproductie betreft mousserende wijnen, waarbij de Espumante een speciale plaats inneemt.

Groots Brazilië met onbekende wijnen

Brazilië kent twee belangrijke regio’s met in totaal ruim 80.000ha aangeplante wijngaarden. In de provincie Rio Grande do Sul komt veruit het leeuwendeel van de productie vandaan. Maar liefst 80% van de Braziliaanse wijn ofwel 65.000ha is afkomstig uit Serra Gaucha en de Vale dos Vinhedos. Daarnaast is dankzij irrigatie wijnbouw mogelijk in het woestijnachtige microklimaat van Vale de São Francisco. Van de 600ha wijngaarden is wijn afkomstig die zich kan meten met de beste Europese wijngaarden.

De regio’s liggen vooral in het zuiden tegen Uruguay aan. Behalve Vale do São Francisco dat in het uiterste noorden ligt, vernoemd naar de gelijknamige rivier die door de provincie loopt.

Mysterieus IP Vale do São Francisco

In de provincie Bahia, nabij de evenaar op slechts 9 graden zuiderbreedte, ligt de regio Vale do São Francisco. Dat maakt dat klimaat en topografie zeer ongebruikelijk is voor wijnbouw. De bodem is een mix van graniet, kalksteen en klei, zonder voedingsstoffen en met een hoge zuurgraad. De heuvelachtige, semi-aride vallei heeft 300 van de 365 dagen zon en slechts 3-5 centimeter regen per jaar. Bij deze combinatie van arme bodem en heet klimaat verwacht je geen wijnbouw.

Maar toch is deze regio zeer belangrijk voor de productie van tafelwijn. Dankzij het microklimaat en de grote hoeveelheden irrigatie water afkomstig van de rivier São Francisco is het zelfs mogelijk om twee plukken te realiseren per jaar. Verrassend genoeg vinden we hier Pinot Noir, Syrah, Malbec, Cabernet maar ook Chardonnay, Sauvignon Blanc en Muscat. Smaken zijn misschien niet de meest gedurfde of pittigste uit deze regio, maar wijnen zijn fruitig en gemakkelijk te drinken.

Rio Sol Premium groots Brazilië met onbekende wijnen

Rio Sol Parallel Premium

Deze wijn van het huis Rio Sol is een mooi voorbeeld van een blend van meerdere druivensoorten, waaronder Syrah, Alicante Bouschet en Touriga Nacional. Een zeer internationale blend met Franse, Spaanse en Portugese wortels. Naast een mooie diepe kleur heeft de wijn een overweldigende neus van rijp fruit. Denk hierbij aan guave, aardbeien en bessen. De wijn heeft een prettige body met een aangename zuurgraad. Tannine is zacht en ook in de mond overheersen de fruittonen, naast balsamico en een lichte toets van houtrijping. De afdronk is gemiddeld.

Geniet van deze wijn bij rood vlees of volle kazen.